رابطه رجعت با ظهور

 يكى از آرزوهاى ديرينه بشر گسترش عدالت به معناى واقعى در سرتاسر گيتى است ؛ و اين اميد و آرزو به شكل نوعى اعتقاد در اديان الهى تجلى نموده است . در طول تاريخ كسانى كه مدعى تحقق اين ايده شدند؛ طرحها ريختند و چاره ها انديشيدند ، ولى ، نتوانستند بشر خسته دل را اميدى بخشند. آرى  انديشه   ظهور مهدى ،( عج) ، تنها چراغ فروزانى است كه مى تواند تاريكيها و غبار خستگى را از انسان دور كند . روزى كه او مى آيد و حكومت واحد جهانى تشكيل مى دهد ، انحراف ها و بى عدالتيها را محو مى سازد و ابرهاى خود خواهى و نفاق را كنار مى زند تا بشر لذت و زيبايى زندگى واقعى را در سايه حكومت اهل بيت ، (ع)، و پياده شدن همه احكام  الهى با تمام  وجود احساس ‍ كند .

در آستانه  اين ظهور نورانى ، حوادث شگفت انگيزى اتفاق مى ا فتد كه يكى از آنها  بازگشت  گروهى از مؤ منان  وا قعى براى درك و تماشاى  عظمت و شوكت جهانى اسلام خواهد بود. البته عده اى از كافران بدطينت نيز در اين ميان پيش از آخرت به دنيا برمى گردند تا به سزاى پاره اى از اعمال ننگين خويش برسند كه اين معنا باظهورامام دوازدهم متفاوت است زيرا ظهوردرفرهنگ شيعه آن است كه پس ازغيبت بسيار طولاني آنگاه كه جهان پراز ظلم وستم شود امام عصر (ع) ظهورخواهد كرد وجهان را پرازعدل وداد خواهدنمود.

بازگشت گروهى از مؤمنان خالص و كافران ستمگر به اين جهان پيش از قيامت رجعت ناميده مى شود. اعتقاد به رجعت يكى از اعتقادات ((شيعه )) است و ساير مذاهب اسلامى به چنين امرى اعتقاد ندارند. رابطه رجعت با ظهور

از اين روى پيوسته رجعت يكى از موضوعات كلامى مورد اختلاف شيعه و سنى بوده است . اعتقاد به رجعت از اصول دين نيست و معتقد نبودن به آن هم موجب كفر و خروج از دين نمى باشد، بلكه از اصول مذهب اماميه است ، به طورى كه اعتقاد به اصل رجعت گروهى از مؤ منان و كافران ، به دنيا پيش از قيامت ضرورى است . هر چند كه باور داشتن به جزئيات مسائلى كه در رجعت اتفاق مى افتد لازم و ضرورى نيست.
رجعت و ظهور در يك جهت اشتراك دارند و آن اينكه هر دو در آخرالزمان و قبل از قيامت اتفاق مى افتد، اما فرقشان اين است كه خداوند براى بر چيدن ريشه هاى ظلم و ستم و ايجاد عدالت در روى زمين ، ولى خويش را پس از غيبتى طولانى ، آشكار مى سازد. ولى رجعت آن است كه در هنگام ظهور، براى يارى حضرتش و نيز استمرار حاكميت حق بعد از برقرارى عدالت ، خداوند گروهى از مؤ منان را كه از دنيا رفته اند، به دنيا باز مى گرداند تا براى يارى وى بشتابند.

مؤمنانى كه ساليان درازى انتظار فرجش را مى كشيدند، ولى قبل از ظهور و رؤ يت حضرتش ، ديده از جهان فرو بستند.اما نبايد چنين تصور كرد كه رجعت همان ظهور است ، رجعت يعنى بازگشت عده اى از مؤ منان و كفار، ولى ظهور به معناى آشكار شدن و قيام دوازدهمين ذخيره الهى پس از غيبت طولانى است ، در نتيجه نزديكى زمان اتفاق آن دو واقعه نبايد موجب شود كه آنها را يكى تلقى كنيم .

سوالات

سوالات اصلي

الف)چه كساني رجعت مي كنند؟

ب)چرارجعت مي كنند؟

سوالات فرعي

الف)رجعت چه زماني اتفاق مي افتد؟

ب)اعتقادبه رجعت از اصول دين است يا اصول مذهب؟

ج)آياسايرمذاهب هم ازجمله اهل تسنن به رجعت اعتقاد دارند؟

فرضيه

مسأله رجعت و ظهور از ضروريات مذهب و مكتب تشيع است ، كه اعتقاد به آن ضرورى است. در برخى روايات بطور كلى معيار و ملاك رجعت كنندگان مشخص شده است واز افراد و مصاديق آنها سخنى به ميان نيامده است اما در پاره اى از روايات به رجعت همه پيامبران ، ا ئمه اطهار(ع) و شهداي كربلا اشاره شده است  ر جعت   (بازگشت به دنيا) امرى همگانى نيست ، بلكه امرى اختصاصى است و تنها كسانى رجعت مى كنند كه به ايمان خالص و يا شرك خالص ‍ رسيده باشند . از اين روى  بازگشت مجدد اين دو گروه به دنيا به  منظور تكميل يك حلقه تكاملى براى گروه اول و پست ترين درجه  انحطاط براى گروه دوم است . اهل سنت  بر

خلاف شسعه در ردّ به رجعت اهتمام ورزيده اند ، به گونه اي كه در كتب مختلف خود عقيده به رجعت را جزئي از عيوب فكر وعقيدتي شيعه مي دانند . حساسيت اهل سنت نسبت به اين مسأله به حدّي است كه حتّي ازكساني كه رجعت راقبول داشته اند،روايتي نقل نكرده اند.

پيشينه

با توجه به مستندات تاريخى مى توان سه دوره براى اين عقيده در بستر تاريخ در نظر گرفت .
1- دوره پيدايش

(از عصر رسالت تا سال 95ق . رابطه رجعت با ظهور شهادت امام سجاد عليه السلام )

در اين دوره كه دوره تكون و پيدايش اين عقيده است ، رجعت  براى اولين بار توسط پيامبر گرامى اسلام ، (ص)، تحت عنوان (خروج ) مطرح گرديد. و در زمان حضرت ، على (ع) از آن  به رجعت تعبير شد . در اين عصر رجعت به عنوان يكى از اسرارى كه در آينده اتفاق خواهد افتاد به اصحاب خاص ائمه ، (ع)گفته مى شد و كم كم آن را شيوع دادند، و مدتى طول كشيد تا اذهان عموم با آن انس گرفت ، از اين رو در اين مرحله از استدلال و نقد و رد آن خبرى نيست و عمده مطالب طرح شده پيرامون رجعت كنندگان بوده است .

فهرست مطالب

كليّات

فصل اوّل :آشنايي بارجعت

1.1)معناي لغوي

2.1)معناي اصطلاحي

3.1)شرح تعريف

فصل دوم:بررسي شبهات

2-1)رجعت بدعت است

2_2)رجعت ولغويت رستاخيز

فصل سوم:رجعت درآيات وروايات

1)اقسام آيات در رجعت رابطه رجعت با ظهور

1.1.3)آياتي كه ظهور درمسأله «رجعت» دارند

2.1.3)آياتي كه به رجعت تفسير شده اند

3.1.3) آياتي كه مضمون آنها درباره وقوع «رجعت»در امتهاي گذشته است

2)رجعت در روايات

1.2.3)رواياتى كه بيان مى كند اولين كسى كه به دنيا رجعت مى كند امام حسين (ع)است

2.2.3)رواياتى كه مضمونش رجعت پيامبر اكرم،(ص) و امام على،(ع) است

3.2.3)رواياتى كه در مورد رجعت پيامبران گذشته وارد شده است

4.2.3) يكى از چيزهايى كه قبل از قيامت از زمين بيرون مى آيد ((دابة الارض )) است

فصل چهارم :فلسفه وهدف رجعت

1.4)اوج تكامل وشقاوت

2.4)نصرت دين و حكومت عدل جهانى