عشق و صمیمت در رابطه

هر رابطه اي از پنج مرحله کشش  و جاذبه اوليه، ساختن رابطه، تداوم رابطه، زوال و خاتمه تبعيت مي کند. همان عواملي که دوام عشق را تضمين مي کنند  اگر مفقود باشند عشق رو به زوال مي رود. مثلاً نابرابري در رابطه همان نقش مخربي را دارد که وجود بي عدالتي در جامعه بازي مي کند. طبيعي است رابطه اي که در آن بي منطقي، احساسات منفي، رفتارهاي مخرب و الگوهاي غير انطباقي بر منطق، احساسات مثبت، رفتارهاي سازنده و الگوهاي انطباقي تفوق يابند سرانجامي جز زوال و مرگ نخواهد داشت. عشق و صمیمت در رابطه

اگر هم چنين رابطه اي مثلاً در قالب يک ازدواج به ظاهر تداوم يابد مانند بنايي پوشالي است که يا از محتوايي برخوردار نيست و يا به مجرد وزيدن بادي ناچيز فرو خواهد ريخت.شاید بتوان واقعیت را در عرصه های دیگر زندگی پنهان کرد و حتی گاه به خود فریبی روی آورد.ولی در مورد عشق که شاهد هستی است و در نزدیک ترین و صمیمانه ترین روابط میان انسان ها یعنی رابطه ی زن و مرد تجلّی می یابد نمی توان واقعیت آغاز و پایان و تولد ومرگ آن را پنهان کرد.

عشق يک حالت عاطفي شديد شامل جذبه و کشش، شوق جنسي و توجه عميق نسبت به ديگري است. عشق به هرحال داراي يک مبناي مادي يا فيزيولوژيک و زيست شناختي است. غرايز جنسي رفتارهاي جفت جويانه را شکل مي دهند و عشق حاصل نهايي اين رفتارهاست. بي دليل نيست که عشق به معناي مورد نظر، پس از بلوغ جنسي رخ مي نمايد. اما از آن جا که هر امر معنوي داراي يک پايه مادي و طبيعي است و هر امر مادي نيز حاصل تکامل و بسط معنوي است، عشق بر مبنايي طبيعي آغاز مي شود اما مي تواند به درجه اي از کمال برسد که با هر تجربه معنوي انساني ديگر قابل مقايسه باشد.

در این مقاله نگاهی به مفهوم عشق و صمیمت می اندازیم.

روابط صمیمانه

وﺟﻮد رواﺑﻂ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﺑﻴﻦ اﻓﺮاد از اﻫﻤﻴﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ.  ﭼﻨﻴﻦ رواﺑﻄﻲ ﺑﺮ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﻲ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ، روان   ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ اﻓﺮاد در ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻣﻮﺛﺮ در زﻣﻴﻨﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﺮدي، ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ و ﺷﻐﻠﻲ ﻣﻮﺛﺮ اﺳﺖ.  اﻳﺠﺎد و دوام راﺑﻄﻪيﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎي ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﺧﺎﺻﻲ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻲﺷﻮد. ﻫﻢﭼﻨﺎنﻛﻪ رواﺑﻂ ﺳﺎﻟﻢ در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻨﺎﻓﻊ و ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎي ﻣﺜﺒﺘﻲ را درﺑﺮدارد، رواﺑﻂ ﻏﻴﺮرﺿﺎﻳﺖﺑﺨﺶ   ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ و روانﺷﻨﺎﺧﺘﻲ اﻓﺮاد را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﻲاﻧﺪازد.  ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ اﺣﺴﺎس ﻧﺰدﻳﻜﻲ، ﺗﺸﺎﺑﻪ و راﺑﻄﻪي ﺷﺨﺼﻲ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ و ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺷﻨﺎﺧﺖ و درك ﻋﻤﻴﻖ ﻓﺮد دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻴﺎن اﻓﻜﺎر و اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻨﺸﺎ   ﺗﺸﺎﺑﻪ و ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲرود.

ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻳﻚ ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺗﻌﺎﻣﻠﻲ اﺳﺖ و ﺷﺎﻣﻞ اﺑﻌﺎدي ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ ﻫﻢ اﺳﺖ.  ﻣﺤﻮر اﻳﻦ ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ، درك، ﭘﺬﻳﺮش، ﻫﻤﺪﻟﻲ ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻓﺮد دﻳﮕﺮ، ﻗﺪرداﻧﻲ و ﭘﺬﻳﺮش دﻳﺪﮔﺎه اوﺳﺖ.  ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ، ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻳﺎ آرزو ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻧﻴﺎز اﺳﺎﺳﻲ و واﻗﻌﻲ ﺑﻮده و   ﻣﻔﻬﻮم وﺳﻴﻌﻲ دارد ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻮداﻓﺸﺎﻳﻲ، راﺑﻄﻪي ﺟﻨﺴﻲ، ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ، ﺑﺪﻧﻲ و ﻋﻘﻠﻲ اﺳﺖ.

ﺑﺎ از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻳﻜﻲ از ﺣﻠﻘﻪﻫﺎي ﭘﻴﻮﻧﺪ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ از ﺑﻴﻦ ﻣﻲرود  . ﺑﺎﮔﺎروزي   ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ را ﺷﺎﻣﻞ  9 ﺑﻌﺪ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ، روانﺷﻨﺎﺧﺘﻲ، ﻋﻘﻼﻧﻲ، ﺟﻨﺴﻲ، ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ، ﻣﻌﻨﻮي، زﻳﺒﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻲ، اﺟﺘﻤﺎﻋﻲﺗﻔﺮﻳﺤﻲ و زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲداﻧﺪ. ﺷﺪت ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ و اﺑﻌﺎد ﻧﻪﮔﺎﻧﻪي آن در ﻫﺮ ﻓﺮد، ﻣﺘﻔﺎوت از ﻓﺮد دﻳﮕﺮ اﺳﺖ.

داﺷﺘﻦ راﺑﻄﻪي ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ و دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺑﺎ اﻓﺮاد زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻮن واﻟﺪﻳﻦ، ﻫﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪان ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢ   ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﺑﺸﺮي اﺳﺖ.  ﺗﻼش درﺟﻬﺖ ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﺣﻔﻆ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﻓﺮاد ﻣﻬﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ اﺻﻞ اﻧﮕﻴﺰﺷﻲ ﺑﻮده و در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎ ﻓﺮد ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ.

دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ و داﺷﺘﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﺮاي رﺷﺪ رواﻧﻲ، ﺗﻜﻮﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ و ﺳﻼﻣﺖ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﺿﺮوري اﺳﺖ و ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ، اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ و ﺑﻬﺪاﺷﺖ روان اﻧﺴﺎن   ﻫﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻲﮔﺬارد. ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻫﻴﺠﺎنﻫﺎ و ﺗﺠﺮﺑﻪي ﻫﻤﺪﻟﻲ ﻣﺴﺘﻠﺰم داﺷﺘﻦ ﻳﻚ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ اﻳﻤﻦ اﺳﺖ. ﻧﻈﺮﻳﻪي دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ، اﻧﺴﺎن   را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻮﺟﻮدي   اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻲﻧﮕﺮد ﻛﻪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﻗﺮاري ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﻧﺴﺎنﻫﺎ را دارد. ﺑﺎﻟﺒﻲ ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ در راﺑﻄﻪي واﻟﺪ  -ﻛﻮدك ﺑﻪ راﺑﻄﻪي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ در ﺑﺰرﮔﺴﺎﻟﻲ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ و ﻣﻲ   ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﺷﻨﺎﺧﺖ، ﻫﻴﺠﺎنﻫﺎ و رﻓﺘﺎر در زﻧﺪﮔﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﮕﺬارد.

ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺧﻠﻞ در راﺑﻄﻪي دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﻮﺟﺐ آﺳﻴﺐ   و ﺧﻄﺮﻫﺎي   ﺑﻌﺪي ﻣﻲﺷﻮد. ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس، اﻣﻨﻴﺖ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺴﺘﻪي   ﻧﻈﺎم دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ در رواﺑﻂ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻮد.  ﻳﻚ راﺑﻄﻪي   اﻣﻦ ﺑﺎ ﻓﺮدي ﺻﻮرت ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او اﺣﺴﺎس دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﺸﻮد.  اﻳﻦ ارﺗﺒﺎط اﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺷﻜﻞ ﻣﻲﮔﻴﺮد و ﻫﻤﺴﺮ ﺷﻜﻞ اوﻟﻴﻪي دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ و ﻣﻨﺒﻊ ﻋﻤﺪهي اﻣﻨﻴﺖ و اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ اﺳﺖ  . عشق و صمیمت در رابطه

اﻓﺮادي ﻛﻪ اﺣﺴﺎس اﻳﻤﻨﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮد دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ روﺷﻦﺗﺮ، ﻣﻨﺴﺠﻢﺗﺮ و ﭘﻴﻮﺳﺘﻪﺗﺮي داﺷﺘﻪ و اﺣﺴﺎس ﻣﺜﺒﺘﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد دارﻧﺪ.  زوﺟﻴﻨﻲ ﻛﻪ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ اﻳﻤﻦ دارﻧﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﻌﻬﺪﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. آنﻫﺎ از راﺑﻄﻪي ﺑﻴﻦﻓﺮدي ﺧﻮد ﺑﻴﺸﺘﺮاﺣﺴﺎس رﺿﺎﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ   و اﻳﻦ اﻣﺮ ﺳﺒﺐ ﺗﺪاوم راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ آنﻫﺎ ﻣﻲﮔﺮدد.

ﺑﺎ از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻳﻜﻲ از ﺣﻠﻘﻪﻫﺎي ﭘﻴﻮﻧﺪ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ از ﺑﻴﻦ ﻣﻲرود

دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ، ﻓﻬﻢ ﻣﺎ را از وﻗﺎﻳﻊ ارﺗﺒﺎﻃﻲ روزاﻧﻪ ﻣﺜﻞ راﺑﻄﻪي ﺟﻨﺴﻲ ﻛﻪ ﺟﺰء ﻻزم در ارﺗﺒﺎط رﺿﺎﻳﺖﺑﺨﺶ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ اﺳﺖ، ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ.  راﺑﻄﻪي ﺟﻨﺴﻲ،   دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﻴﻦ زوﺟﻴﻦ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ زﻳﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ.  ﺑﺮاي ﺑﺴﻴﺎري از زوج   ﻫﺎ ارﺗﺒﺎط ﺟﻨﺴﻲ زﻣﺎﻧﻲ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﻨﺪ ارﺗﺒﺎط ﻟﻄﻴﻒ   ﺗﺮ و ﻇﺮﻳﻒﺗﺮي را ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻨﺪ و ﻧﻴﺎزﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﻲﺷﺎن را ﭘﺎﺳﺦﮔﻮﻳﻨﺪ  . رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﻲ ﺟﺰﻳﻲ از ارﺗﺒﺎطﻫﺎي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪي ﺑﻴﻦ زوﺟﻴﻦ اﺳﺖ و ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ و ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ و رﺿﺎﻳﺖ از راﺑﻄﻪي   ﺟﻨﺴﻲ ﻋﻮاﻣﻞ ﻛﻠﻴﺪي در دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ زوﺟﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

فهرست

چکیده

مقدمه

تعرف عشق و صمیمت

رابطه‌ی فاقد عشق

علاقه

شیفتگی

عشق تُهی (عشق خالی)

عشق رمانتیک

عشق و صمیمت در رابطه

عشقِ رفیقانه

عشق ابلهانه

عشق کامل

نتیجه

منابع و مآخذ