کارتحقیقی قتل مجنون در دفاع مشروع

اگربخواهد دیوانه ای به فرد عاقلی حمله ور شود ( به او صدمه برساند ) و او را به قتل برساند ، عاقل به جهت دفاع از جان خودش یا آنچه که متعلق به اوست ، به نظر مشهور فقها این است که خونش هدر و قصاص نمی شود و دیه هم بر او نیست . قول ضعیف ( غیر مشهور ) که دیه او ( دیه مقتول ) از بیت المال مسلمین پرداخت می شود و این صحیح است . کارتحقیقی قتل مجنون در دفاع مشروع

(اگر قصد کند مجنونی بطرف عاقلی را به قصد قتل ، عاقلی بکشد او را  بعنوان ( برای دفاع از جانش ) یا چیزی که متعلق به اوست . پس قول مشهور آن است که خون او هدر است و نه قصاص و نه دیه ای بر عاقل نیست . گفته شده در مقابل  نظر مشهور دیه او بیت المال است این قول صحصح است ) .

2 ـ {مرحوم محقق در شرایع الاسلام ج 4 ص 990 انتشارات استقلال طهران }.

لو قصد العاقل دفعه و کان هدراً و فی روایه دیته فی بیت المال

مرحوم محقق در شرایع فتوی نمی دهد بلکه می گوید ( اگر دیوانه حمله کرد که عاقل را به قتل برساند ( دفعه ) عاقل از خود دفاع میکند ، و اگر آن دیوانه کشته شد خونش مباح است . (مرحوم محقق فتوا نمی دهد بلکه می گوید که ، در روایتی دارد که دیه اش را از بیت المال بپردازند ).

« مراد مرحوم محقق همان روایت صحیحه ی ابو بصیر در وسایل الشیعه شیخ صدوق است است .»

که فرمودند ان کان المجنون اراده فدفعه عن نفسه فقتله فلا شیئ علیه من قودولا دیه و یؤتی ورثته دیته من البیت المسلمین .

اگر مجنون حمله کرد و انسان بعنوان دفاع او را کشت بر قاتل قصاص و یا دیه نیست ، دیه اش را باید از بیت المال بدهد .

3 ـ{ وسایل الشیعه شیخ صدوق ـ کتاب قصاص ـ ابواب القصاص النفس ـ باب 28 حدیث 1 ـ ص 29 الی 71 ـ انتشارات طهران ـ آل البیت .

عن ابی بصیر یعنی المرادی ، قالت سألت ابا جعفر ( ع ) …

(ان کان المجنون اراده فدفعه عن نفسه فقتله فلا شیئ علیه من قودولا دیه و یؤتی ورثته دیته من البیت المسلمین .)« قال : وان کان قتله من غیر ان یکون المجنون اراده فلا قود لمن لا یقاد منه و ارا ان علی قاتله الدیه فی ماله ید فعها الی ورثته المجنون و یستغفرالله و یتوب الیه .» کارتحقیقی قتل مجنون در دفاع مشروع

اگر مجنون حمله کرد و انسان بعنوان دفاع او را کشت بر قاتل قصاص و یا دیه نیست ، دیه اش را باید از بیت المال بدهد .

4 ـ تبصره المتعلمین فی احکام الدین ( آیت الله یوسف بن علی بن مطهر الحلی معروف به علامه حلی ، بقلم ابوالحسن شعرانی انتشارات کتابفروشی اسلامی ص 766 و 767 سال 74 .

الرابعه العقل ، فقتل المجنون او الصبی لم یقتلا بل اخذت الدیه من العاقله لان عمد هما خطا و لو قتل البالغ صبیا قتل به لو قتل العاقل مجنوناً اخذ منه الدیه الا ان یقصد دفعه فیکون هدراً ولا عمی کالمسبر علی الا قوی.

شرط چهارم ـ عقل است پس اگر کودک نابالغ یا دیوانه کسی را بکشد انها را قصاص نباید کرد ، چون عمد آنها بمنزله خطاست و دیه با عاقله است و اگر عاقله دیوانه را بکشد نیز قصاص ندارد ، اما دیه باید بدهد و اگر کودکی را بکشد قصاص دارد . « هرگاه دیوانه قصد کسی کند و او از خود دفاع نماید و به دیوانه آسیبی رسد یا هلاک شود ضامن نیست و کور در قصاص مانند بینا است .